ନିଜ ମୁହଁ ଜଳ ଜଳ

ନିଜ ମୁହଁ ଜଳଜଳ    

 ଏତେ ଆଲୁଅରେ କାହିଁକି ଦିଶୁନି , ନିଜ ମୁହଁ ଜଳଜଳ

କାହାର ଆଖିର ଉଜ୍ଜଳ ମୁଁ ଏବେ , କାହାର ମୁଁ କଜ୍ଜଳ ।

 

ଓଠର ଶବ୍ଦ ହୃଦକୁ ଯାଏନି , କଲେ ବି ଯେତେ ଯତନ

କହିବା କଳା ଯେତେ ଶିଖିଲେ ବି , ଅକୁହା ରହେ ମନ

ସାଥି ସହୋଦର କେତେବା ଦିନର ,ନ ମିଳେ ଥଳ କୁଳ

ଏତେ ଆଲୁଅରେ କାହିଁକି ଦିଶୁନି , ନିଜ ମୁହଁ ଜଳଜଳ ।

 

କାନ୍ଧର ବୋଝକୁ ବୋହିନିଆ ସାଥୀ ,ଏକା ପଥେ ଥାଇ

ଆଖି ଲୁହକୁ ଦେଖେଇ ଦେବନି , ବିକିବେ ଚୋରେଇ

ଅସଂଖ୍ଯ ପୀଡାର ଗୋଟିଏ ମଲମ , ନିଜକୁ ଦିଅ ବଳ

କାହାର ଆଖିର ଉଜ୍ଜଳ ମୁଁ ଏବେ , କାହାର ମୁଁ  କଜ୍ଜଳ ।

 

ନିସ୍ଵତା ଭିତରେ ବିଶ୍ଵକୁ ପରଖ , ନିଜେ ନିଜ ସାରଥୀ

ଦୁନିଆ ଦାଣ୍ଡେ ସବୁ କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ , ଚଳିଲେନି ମହାରଥୀ

ବିକି ନ ପାରିଲେ ସୁଖର ଦର୍ପଣ , କିଣିନିଆ ଦୁଖମାଳ

ଏତେ ଆଲୁଅରେ କାହିଁକି ଦିଶୁନି , ନିଜ ମୁହଁ ଜଳଜଳ ।